Şu bi kaç aydır onu tam anlamıyla kazanmak için çabaladım durdum. Kazandım diyebiliriz aslında ama benim istediğim şekilde değil. Zaman geliyor ya çok korkuyorum kaybetmekten, hoş bu evhamlarım bunu hızlandıracak sonunda o olacak istemeden bağladım o bu kadarını fark etmiyor olsa gerek. Görmeyince, nefes aldığından emin olmayınca duramıyorum yerimde çıldırıyorum. Görse beni güler bu kadar endişe etmeme dün haber alamadım ondan diye uyandırmadığım insan kalmadı, ama evhamlıyım biraz napabilirim ki sakinleştirilmeye ihtiyacım vardı. Ben kaybetme korkusu içinde kendimi kaybederken bu gün onun hiç de sevmediği biri bana kazanamadığın birini nasıl kaybedebilirsin ki dedi. Aklım durdu içime işledi üzüntüden, kazanmış mıydım onu yoksa çoktan kaybediyor muydum. Ah kahretsin bilmiyordum. aslında kaybedemezdim yani neden kaybedeyim ki of bilmiyorum bu kadar düşünmek iyi değil kafayı yiyeceğim. Aslında bilmelisin ki senin yanında olmayı bana düşünmeyi unutturduğun için de seviyorum. Yani senin yanında böyle şeyleri düşünmüyorum, senin yanında olmayı seviyorum. Ve bilmelisin ki seni de seviyorum. * Bazen bi şeylerin seni mutsuz ettiğini hissediyorum, anlatmıyorsun tabiki. Ama ben seni mutsuz eden o duyguyu kırmak istiyorum. Sen sadece kahkaha at, hep güzel şeyleri yaşa istiyorum mutsuzluk,umutsuzluk ve karamsarlık gibi iğrenç duygularını bana hediye edebilirsin hiç sorun değil senden gelecek herhangi bi şey bile beni mutlu edebilir ne komik.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder